Lieve lezers,
Het boek wordt nu al enkele weken verdeeld,
de vele fijne reacties, de mooie dingen die het met mensen doet.
Bedankt voor jullie terugkoppelingen.
En bovenal dankjewel om met zoveel respect met mijn verhaal
op weg te gaan <3
Eergisteren kreeg ik een mail van ‘de heks in het boek’ m’n stiefmoeder.
Ik moest het even laten bezinken… ze had net mijn boek uitgelezen
Na 25 jaar ontkende ze eindelijk niet langer en zei ze:
‘Ingrid ik vraag om vergiffenis voor de erge dingen die ik jou en jouw broer heb aan gedaan. Ik heb heel je boek gelezen.
Kunnen we aub samen komen om te praten.’
Ik kan niet ingaan op haar vraag om af te spreken,
maar ik kan haar eindelijk vergeven en loslaten.
De volgende tekst is wat ik als antwoord gaf.
Ik kan niet begrijpen ‘als je zelf zo veel hebt mee gemaakt’ dat je zulke vreselijke handelingen met kinderen doet en ze verplicht dingen te doen. Lucienne ik kan niet begrijpen dat jij dit kon doen. Ik heb vreselijke dingen mee gemaakt maar mijn drie kinderen zijn dankbaar dat ik met hen niet heb gedaan wat jij deed… Godzijdank
Ik hoop dat je ooit begrijpt dat enkel jij verantwoordelijk bent voor de daden die je hebt gesteld en dat het niet iemand anders zijn schuld is. Dan pas besef je echt wat je deed, voorlopig lees ik vooral dat je jouw dingen goedpraat door de dingen die anderen met je deden…Ik ben misbruikt, mishandeld, vernederd, opgesloten en zoveel meer en toch heb ik mijn kinderen een andere toekomst gegeven. Ik ben trots dat ik het beter kan doen en hoop dat jij kan leven met wat je hebt gedaan. Jouw gedrag valt in niets goed te praten maar ik aanvaard je excuses omdat ik verder moet met mijn leven. Verder met het besef welke jeugd mezelf werd ontnomen omdat je hetzelfde als jouw moeder deed.
Ik vind het erg triest.
Zoek vergeving in je geloof en met goede daden naar mensen toe die nu rondom je zijn en probeer zo alsnog een beter persoon te worden. Begrijp dat ik als ‘liefhebbende moeder’ onmogelijk kan begrijpen hoe je zoiets hebt kunnen doen; die keuze heb je elke dag opnieuw gemaakt. Mijn kinderen hebben mogen ervaren hoe moeilijk het verwerken was van het onmenselijke dat je deed. Nu is het aan jou om de gevolgen te dragen van de keuzes die je hebt gemaakt. Wat je fout deed kan je goedmaken door goed te zijn voor anderen en zo goed mogelijk hiermee om te gaan…
Weet dat enkel jij verantwoordelijk bent voor wat je met ons deed net zoals ik verantwoordelijk ben voor wat ik voor en met mijn kinderen doe. Ik heb wel andere keuzes gemaakt dus kon jij dit ook. Jouw verleden mag nooit goedpraten wat je met ons deed; dat heb ik geleerd doordat ik zelf moeder werd
Ingrid
Er viel een last van m’n schouders bij de woorden ‘het spijt me’
Dit is het laatste wat ik had verwacht tijdens het schrijven van dit boek
Fantastisch gevoel, een vorm van verlossing of bevrijding als je het zo noemen kan <3
Ingrid(je)
